سوره زمر

«سوره زمر» سی و نهمین سوره از قرآن کریم است و دارای ۷۵ آیه می باشد.

نزول سوره

«سوره زمر» را «غُرَف» نیز گفته‌اند و همه آیات آن طبق گفته مجاهد، قتاده و حسن، مکی می‌باشد و برخى گفته‌اند: سه آیه این سوره در مدینه نازل شده که درباره «وحشى» قاتل حضرت حمزه و از اول آیه «قُلْ یا عِبادِی» تا آخر آیه سوم می‌باشد.

این سوره در ترتیب مصحف، سی و نهمین سوره و در ترتیب نزول، پنجاه و نهمین سوره قرآن کریم است که پیش از آن سوره سبا و پس از آن سوره غافر نازل شده است.

عدد آیات

«شامیان» این سوره را هفتاد و پنج آیه، «کوفیان» هفتاد و سه آیه و دیگران هفتاد و دو آیه شماره کرده‌اند.

محتوای سوره

از خلال آیات این سوره برمی‌آید که مشرکین معاصر رسول خدا (ص) از آن جناب درخواست کرده‌اند که از دعوتش به سوى توحید و از تعرض به خدایان ایشان صرف نظر کند، وگرنه نفرین خدایان گریبانش را خواهد گرفت. در پاسخ آنان این سوره که به وجهى قرین "سوره ص" است، نازل شده و به آن جناب تاکید کرده که دین خود را خالص براى خداى سبحان کند، و اعتنایى به خدایان مشرکین نکند، و علاوه بر آن به مشرکین اعلام نماید که مامور به توحید و اخلاص دین است، توحید و اخلاصى که آیات و ادله وحى و عقل همه بر آن تواتر دارند. و لذا می‌بینیم خداى سبحان در خلال سوره چند نوبت کلام را متوجه این مساله می‌سازد، مثلا در آغاز سوره می‌فرماید: «فَاعْبُدِ اللَّهَ مُخْلِصاً لَهُ الدِّینَ» و باز در آیه بعدى می‌فرماید: «أَلا لِلَّهِ الدِّینُ الْخالِصُ»، سپس در وسط سوره دوباره به این مساله بر می گردد و می‌فرماید: «قُلْ إِنِّی أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ اللَّهَ مُخْلِصاً لَهُ الدِّینَ» و باز در آیه ۱۴ می فرماید: «قُلِ اللَّهَ أَعْبُدُ مُخْلِصاً لَهُ دِینِی» و در آیه ۱۵ مى‌فرماید: «فَاعْبُدُوا ما شِئْتُمْ مِنْ دُونِهِ».

آن گاه در آیه ۳۰ اعلام مى‌دارد که: «إِنَّک مَیتٌ وَ إِنَّهُمْ مَیتُونَ ...» و در آیه ۳۶ مى‌پرسد: «أَ لَیسَ اللَّهُ بِکافٍ عَبْدَهُ وَ یخَوِّفُونَک بِالَّذِینَ مِنْ دُونِهِ» و در آیه ۳۹ تهدید مى‌کند به اینکه: «قُلْ یا قَوْمِ اعْمَلُوا عَلى‌ مَکانَتِکمْ إِنِّی عامِلٌ» و در آیه ۶۴ می‌فرماید: «قُلْ أَ فَغَیرَ اللَّهِ تَأْمُرُونِّی أَعْبُدُ أَیهَا الْجاهِلُونَ» و همچنین اشارات دیگرى که همه دلالت بر این دارد که مشرکین از آن جناب خواسته بودند دست از دعوت به توحید بردارد.

آن گاه به استدلال بر یکتایى خدا در ربوبیت و الوهیت پرداخته، هم از طریق وحى و هم از طریق برهان عقلى، و هم از راه مقایسه بین مؤمنین و مشرکین، آن را اثبات می کند. و مقایسه مزبور مقایسه‌اى لطیف است. چند نوبت مؤمنین را به بهترین اوصاف ستوده، و به پاداشهایى که به زودى در آخرت دارند بشارت می دهد. و هر جا سخن از مشرکین به میان آورده - علاوه بر وبال اعمالشان، که در دنیا گریبانشان را می گیرد، وبالى نظیر آن وبالها که به سایر امت‌هاى گذشته به کیفر تکذیب آیات خدا رسید، و آن عبارت بود از خوارى در دنیا که البته عذاب آخرت قابل مقایسه با آن نیست- ایشان را به خسران و عذاب آخرت بشارت می دهد. و به همین منظور در این سوره -و مخصوصا در آخرش- روز قیامت را به روشن‌ترین اوصافش وصف کرده، و در همین جا سوره را خاتمه داده است.

فضیلت سوره

• «ابى بن کعب» از رسول خدا صلی الله علیه و آله نقل کرده که فرمود: هر که بخواند سوره «زمر» را، خداوند امید او را قطع نکرده و ثواب ترسندگان را که از خداوند مى‌ترسند به او مى‌بخشد.
• «هارون بن خارجه» از «امام صادق» علیه السلام نقل کرده که فرمود: هر که بخواند سوره زمر را، خدا شرافت دنیا و آخرت را به او مى‌بخشد و او را بدون مال و فامیل عزیز مى‌گرداند تا هر که او را ببیند شکوهش به وى نموده شده و جسدش بر آتش حرام گردد ... و علاوه براى او دو چشمه جارى و دو چشمه جوشان و دو بوستان خرّم و حوریان پرده نشین در خیمه ‌ها مى‌باشد.

پانویس

منابع

• فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج‌۲۱، ص۱۳۸.
• محمد حسین طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ج‌۱۷، ص۳۵۴، قم ۱۳۷۴.
• ترتیب نزول سوره ها، در همین دانشنامه.

پیوست

سوره زمر/متن و ترجمه